13.10.14

"Πότε θα μιλήσουμε για Τέχνη;"




Το 2011 βρέθηκα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) των Εργαστηρίων Τέχνης του Δήμου Καρδίτσας, ως πολίτης, μετά από πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης (επικεφαλής: Χρήστος Τέγος).
Στην πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ (12.05.11), σημείωνα στο ημερολόγιό μου: «όμορφος χώρος στην Αγορά». Προβλήματα διαχείρισης. 3 χρόνια χωρίς ΔΣ. 270 μαθητές, 9 δάσκαλοι. Απλήρωτοι υπάλληλοι 7 μήνες. Συμβάσεις αορίστου χρόνου, ωρομίσθιοι, μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών, απόδειξη δαπάνης Vs ΙΚΑ.
Παιδί όντας του δημοτικού θεατρικού εργαστηρίου (2003-2006) και νοσταλγώντας την αναγέννησή του, υποστήριξα τη λειτουργία ενός νέου. Το Σεπτέμβρη του 2011 προτιμήθηκε ο πολιτικά ορθός τίτλος «Εργαστήρι Θεατρικής Παιδείας» και σε διαφημιστικό έντυπο του Δήμου τον Οκτώβρη προτιμήθηκε η απάλειψή του. Τελικά, λειτούργησε τμήμα για παιδιά και εφήβους τις δύο επόμενες περιόδους, με μεγάλη επιτυχία.
Εισφορές Δήμου 2010: 210.000 ευρώ, 2011: 90.000 ευρώ, 2012: 112.000 ευρώ, 2013 (προϋπολογισμός): 118.000 ευρώ. Σύμφωνα με τροποποιημένο καταστατικό των Εργαστηρίων (2009) ο Δήμος όφειλε να συνεισφέρει με 245.000 ευρώ το χρόνο. Τα πράγματα άλλαξαν: «Δεν είναι Πρόνοια τα Εργαστήρια Τέχνης». «Όποιος θέλει να κάνει το χόμπι του, ας πληρώσει».
2011, 2012, αμοιβή ωρομισθίων: 16 ευρώ την ώρα.
2014;

Πόσο ελεύθερα μπορεί να έχει κάποιος/κάποια πρόσβαση στην Τέχνη ως δημόσιο αγαθό; Παραχωρείται η παροχή υπηρεσιών σε ευαίσθητους ευεργέτες; Σε ιδιωτικές επιχειρήσεις; Με ποιο αντίτιμο; Την κορνίζα ενός ευαίσθητου εθελοντή/εθελόντριας; Ενός πετυχημένου project manager?

6.2.14

σακαράκα στο σταθμό

Όπως τα όνειρα που άφησες αταξίδευτα δίπλα στις ράγες του τρένου και περίμενες μπας και φυσήξει και τα πάρει μαζί του το επόμενο βαγόνι.
Όπως οι ελπίδες που μακελεύτηκαν, τζάμια που θρυμματίστηκαν.

Καιρός να συνεχίσεις με τα πόδια.