Στη λεγόμενη τρίτη ηλικία μειώνεται ο φόβος του "τι θα πει ο κόσμος για μένα". Δε νοιάζονται πια να "χτίσουνε" μια καλή εικόνα. Δεν τους ενδιαφέρει η κατάκριση. Κι έτσι, σαν να κλείνει ο κύκλος της ζωής τους και πλησιάζουν στον παρορμητισμό / αυθορμητισμό τους την πρώτη ηλικία. Ώρες ώρες νομίζεις πως βαρέθηκαν την επικάλυψη της αστικής ευγένειας που χρόνια ενδύθηκαν και λατρεύουν πλέον τον κυνισμό.
Εξάλλου, βλέπουν τους νεώτερους σαν νεοφερμένους στο παιχνίδι της ζωής και με αγάπη τους μιλούν "στα ίσα". Δεν έχετε ακούσει κάτι γιαγιάδες αθυρόστομες; Κάτι παππούδες επίμονους;
-Πάρε!
-Θέλω να μου πεις...
-Θέλω να μου υποσχεθείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου