η παλιά Ηλεκτρική

 1910-1957

Στέκεται (όσο αντέχει ακόμη) ως μνημείο αρχιτεκτονικής αλλά και της τοπικής ιστορίας [διαβάστε εδώ]. Ένα κομμάτι που απόμεινε για να θυμίζει τον προηγούμενο αιώνα, την αστικοποίηση, τον εξηλεκτρισμό της πόλης, καθώς και το ξεκίνημα του εργατικού και κοινωνικού κινήματος.

«Καθημερινώς προσέρχονται εις τα γραφεία του Εμπορικού Συλλόγου […] και υπογράφουν δηλώσεις οι καταναλωταί ηλεκτρικού ρεύματος υποσχόμενοι επί τω λόγω της τιμής των ότι θα διακόψουν το ρεύμα μόλις αποφασίση τούτο η Επιτροπή Αγώνος» (εφ. ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 01.01.1933).

«Ο αγών ως διεξάγεται είναι καταδικασμένος εις πλήρην αποτυχίαν. Αι ενέργειαι κατυθυνόμεναι εκεί όπου σήμερον κατευθύνονται υπό τας επιδοκιμασίας μερικών ανεύθυνων δημοκόπων. […] Η Καρδίτσα έχει βουλευτάς […] Η υπόθεσις δεν έγκειται εις την εταιρίαν ηλεκτρισμού, η οποία εφαρμόζει ένα νόμον του κράτους…» (εφ. ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΦΩΝΗ, 05.01.1933).

«Δεν θα υποκύψωμεν» (εφ. ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 09.04.1933): «Δίμηνον συνεπληρώθη από τότε που οι Καρδιτσιώται ξεκίνησαν εις ένα τραχύ και δύσκολον αγώνα εναντίον των εκμεταλλευτικών διαθέσεων ενός επιχειρηματίου, εναντίον του αναδόχου ηλεκτροφωτισμού».

Θυμάμαι που στα τέλη του '90 (τότε που καμαρώναμε την ανάπλαση της Δημοτικής Αγοράς) λέγανε πως πρόκειται να ενιαιοποιηθούν οι δύο χώροι και στην παλιά Ηλεκτρική θα γινότανε το θέατρο που λείπει από την πόλη. Δεκαπέντε χρόνια μετά θέατρο δεν έχουμε ακόμη...